تعیین حریم تپه خدائی پس از تخریب 70 درصد آن
به گفته محمود حیدریان، تعیین حریم تپه خدائی پس از تخریب 70 درصد آن در سال‌های گذشته و دست‌درازی‌های انجام شده، در نهایت انجام شد.
سرپرست هیئت باستان‌شناسی مستقر در این محوطه تاریخی در این خصوص اظهار کرد:
طبق مطالعات زمین‌شناسی انجام‌گرفته، قدیمی‌ترین رسوبات رخنمون یافته در ناحیه سنقر متعلق به دوره کربونیفر، اواخر دوران اول (C1) است که به‌صورت یک بخش آهکی با گسترش محدود، در ارتباط گسل‌ها با واحدهای اطراف خود مشاهده می‌شود و در جنوب شرقی سنقر و اطراف روستای پارسینه برونزَد دارد.
محمود حیدریان در ادامه افزود:
این عامل، تپه‌های نسبتاً کم‌ارتفاعی را تشکیل داده و تپه خدائی بر بستر رسوبات رسی و آهکی باران شسته این ارتفاعات و در یک دشت نسبتاً تخت و کم‌وسعت واقع شده است. پوشش گیاهی سطح تپه، مرتع و اطراف آن کلاً زراعی است و از جمله ارتفاعات مشرف به این تپه می‌توان به رشته کوه دالاخانی در قسمت جنوب غربی تپه و کوه کالوش در شرق روستای پارسینه جدید اشاره کرد.
وی خاطرنشان کرد:
بر اساس نقشه خطوط هم‌لرزه استان کرمانشاه، دهستان فارسینج در کانون اصلی زلزله‌های استان واقع شده و روستای قدیمی پارسینه که در محل کنونی محوطه باستانی تپه پارسینه (SK, 50) واقع بوده، بر اثر زلزله سال 1336 خورشیدی به تلی از خاک تبدیل شده و جز آثار مادی به جای مانده، هیچ اثری از آن باقی نمانده است. بازماندگان این واقعه هولناک در فاصله کمی از ضلع شمالی آن تپه، خانه‌های خود را برپا و روستای جدیدی را دایر کرده‌اند.
حیدریان در ادامه عنوان کرد:
بخش اعظم تپه توسط روستاییان در سال‌های گذشته به منظور کشاورزی و استفاده به عنوان مصالح ساختمانی تسطیح شده و برش خورده است، به طوری که طول بخش سالم تپه در جهت شرقی – غربی حدود 50 متر و عرض تپه در جهت شمالی ـ جنوبی حدود 45 متر است، اما آثار بر جای مانده سطحی نشان می‌دهد که این محوطه باستانی ابعادی به طول تقریبی 120 متر در جهت شرقی – غربی و عرضی حدود 110 متر در جهت شمالی – جنوبی داشته است.
وی ادامه داد:
این محوطه در سال 1383 در نخستین فصل بررسی دشت سنقر، معرفی و شناسایی و در سال 1385 نیز به صورت روشمند بررسی شد. بررسی روشمند نشان داد که تاکنون بیش از 70 درصد این محوطه ارزشمند تخریب شده است، لذا انجام عملیات تعیین حریم قانونی و برنامه حفاظت آن بسیار ضروری به نظر می‌رسید.
سرپرست هیئت باستان‌شناسی این محوطه تاریخی در ادامه اظهارات خود درباره تعیین حریم تپه خدائی گفت:
این محوطه از بعد علمی، آثار ارزشمندی از دوره‌های فرهنگی مس و سنگ، مفرغ، تاریخی و اسلامی را در بر دارد و آثار فرهنگ‌های شاخص زاگرس و شمال غرب ایران مانند دالما، سه‌گابی، کورا ـ ارس، هزاره اول قبل از میلاد و تاریخی در آن به وفور به چشم می‌خورد. علاوه‌بر آن بستر مناسب زیست محیطی محوطه، روشنگر روند بسیاری از تغییرات فرهنگی دوران مس و سنگ و مفرغ قدیم منطقه بوده و با توجه به توالی دوره‌های مشخص فرهنگی آن، بازبینی و اصلاح بسیاری از نکات گاه‌نگاری منطقه شرق زاگرس را ممکن و میسر خواهد کرد.
حیدریان بیان کرد:
از همین‌رو برنامه گمانه‌زنی به منظور تعیین عرصه و پیشنهاد حریم این تپه با مجوز پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری با اعتبارات پژوهش و اکتشاف باستان‌شناختی و تاریخی اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان کرمانشاه و همکاری گروه باستان‌شناسی دانشگاه شهرکرد به سرپرستی نگارنده و با نظارت کیومرث عظیمی انجام شد.
وی یادآور شد:
بعد از انجام عکس‌برداری هوایی محوطه و اطراف آن، عملیات تعیین عرصه و حریم تپه با ایجاد 16 گمانه در ابعاد 1*1 متر در تمامی جهات اصلی و فرعی تپه ایجاد و گمانه‌ها در فاصله تقریبی 15 متری از عرصه ظاهری تپه شروع و در دو ردیف ادامه یافت.
وی با اشاره به اینکه تعیین حریم تپه درجه یک خدائی انجام شد، افزود:
مطالعه و طبقه‌بندی یافته‌های باستان‌شناختی به‌دست آمده از گمانه‌زنی و سطح تپه (بررسی روشمند)، محاسبه دقیق مساحت تپه و همچنین مطالعه ویژگی‌های محیطی پیرامون آن از دیگر اهدافی بود که در این برنامه مورد توجه قرار گرفت.
حیدریان در پایان سخنان خود درباره تعیین حریم تپه خدایی اضافه کرد:
در چشم‌انداز تپه، چندین تپه پیش از تاریخی وجود دارد که گویای اهمیت فرهنگی این منطقه است، کمبود اطلاعات باستان‌شناسی و نبود یک چارچوب گاه‌نگاری مقایسه‌ای برای دشت سنقر در کنار توالی مواد فرهنگی و تخریب تمامی اضلاع تپه خدایی، فرصت مناسبی برای انجام لایه‌نگاری تپه است تا تاریخ‌گذاری دقیقی از دوره‌های مختلف در اختیار ما قرار دهد.
به گزارش گردشی تاپ به نقل از ایسنا، تپه خدائی در ارتفاع 1873 متری از سطح دریا، در نزدیکی روستای پارسینه در استان کرمانشاه قرار دارد. این تپه آثار ارزشمندی از دوره‌های فرهنگی مس و سنگ، مفرغ و اسلامی را در بردارد.
پایان خبر
